Muizenfeestje, alleen niet voor de muis...

 Oscar:
Ik had een muis gevangen, een piepkleintje, en die had ik mee naar binnen genomen. Deze foto werd gemaakt toen ik 'm effe kwijt was. Zat achter die snoeren, ja, tegen de muur aan gekropen. Toen kon ik er niet meer goed bij.
Het klopt dat ik hard gromde, want ik wist dat Boez vlak achter me zat en ik wilde voorkomen dat ie zich zou komen bemoeien met mijn muis.

 Boez:
Ik zat daar te wachten totdat Os het muisje zou laten ontsnappen, want dan kon ik 'm misschien vangen en dan was ie van mij, die muis. Maar Os liet 'm niet gaan want hij wilde 'm voor zichzelf houden. En daarom zat hij zo hard te grommen opdat ik niet zou durven die muis van 'm af te pakken. Ja, ik wachtte maar rustig af, want je weet maar nooit, toch? Daarom.

 Oscar:
Hier ziet u dat ik de muis weer tevoorschijn had gepeuterd; hij was erg snel en dreigde weg te lopen maar ik was er op tijd bij. Ik moest ook erg snel zijn want de Boez lette goed op en ik wilde 'm niet aan Boez kwijt, mijn muisje.
Ja, ik heb een poosje heel fijn met muis kunnen spelen want hij deed goed mee, rende lekker heen en weer. Nee, als ie stil blijft liggen is de lol eraf, daar heeft u gelijk in. Ondertussen kwam er trouwens een flinke stank uit de keuken maar dat ben ik verder niet gaan onderzoeken. Geen tijd, nee.

 De fotograaf:
Ik wilde net twee eitjes gaan bakken en had de pan op het vuur staan met een klontje boter erin. Nou, toen werd ik opeens weggeroepen voor een haastklusje foto's maken omdat die jongens een muis hadden binnengebracht, en toen brandde de boter dus aan. Ik was inderdaad vergeten het vuur uit te draaien, maar dan kan wel eens gebeuren, toch?
Nou dan.
Ja, die verbrande boter heb ik natuurlijk later uit de pan gehaald, dat spreekt voor zich.

 Boortje:
D'r gebeurt hier altijd wel wat, en ik zie altijd alles wat ik wil zien vanuit mijn mandje. Ik deed hier alsof ik niet keek, maar ik zag het best wel allemaal gebeuren met die muis. Nee, ik was niet jaloers, of misschien toch een heel klein beetje, dat zou zomaar kunnen. Nee, ik heb me verder helemaal nergens mee bemoeid, dat leek me geen goed plan. Het viel me trouwens wel op dat het ineens heel erg begon te stinken, en dat kwam volgens mij uit de keuken.

 Oscar:
Na al dat heen en weer gespeel, kroop de muis opeens weer onder de tafel achter die snoeren. En vlak nadat deze foto werd gemaakt, was mevrouw K. zo stom om te denken dat ze de muis van me kon afpakken door die snoeren met dat doosje weg te trekken. Wat er toen gebeurde had niemand verwacht, want het beestje rende heel hard weg in de richting van het raam, en kroop daar onder de hete buizen. Ja, want wij hebben namelijk de kachel aan, u niet dan?

 Afijn, toen riep de Boez dat de muis nu een soort van vogelvrij was, en dus niet meer alleen mij toebehoorde.

Boez: Dat zei ik inderdaad en ik denk dat ik gelijk had. Nu was het dus mijn beurt om hard te gaan grommen, en dat deed ik dan ook. Alleen liet Oscar zich daardoor niet afschrikken en zo komt het dat we met zijn tweeën onder dat hete ding zaten te hengelen.

 Ik denk dat de muis het daar te warm kreeg, want hij kwam terug mijn kant uit en ging in het hoekje tegen de muur aanzitten. Ja, dat was grote mazzel voor mij.
Ondertussen trok de Os allemaal dotten stof onder de kachel vandaan en mevrouw K. moedigde hem aan om daarmee vooral door te gaan. Nee, dat sloeg natuurlijk helemaal nergens op, maar mij maakte dat verder niet uit want ik had het te druk met het vangen van die muis, wat me tenslotte natuurlijk ook lukte.

 Helaas had ik 'm niet helemaal klem genoeg in mijn bek, want hij ontsnapte alweer en kroop toen onder dat zogenaamde tafeltje. Ja, het was hard werken om hem daar onder vandaan te halen, vooral ook omdat ie zo klein was, heh? Ja.

 Boortje:
Ik zag de Boez tekeer gaan en dat gebeurde vlak voor mijn neus, zeg maar. Ja, ik lag eerste rang. Hij kreeg de muis trouwens niet goed te pakken, denk ik, want even later zag ik muis wegrennen met de Boez achter zich aan, de sukkel.

 Boez:
Het kreng ontsnapte weer, dus ik er wederom achteraan. En uiteraard ving ik hem ook weer, en toen vond ik het tijd om 'm op het kleed neer te leggen. Ja, tegen die tijd begon ik toch ook wel een pietsie moe te worden van al dat gedraaf.

 Ik denk dat ie een beetje dood was, mijn muis, want hij bewoog namelijk niet meer. Ja, Oscar kwam vervolgens kijken of ie inderdaad dood was, onze muis, en hij dacht hetzelfde als ik.
En toen ben ik een eindje verderop gaan zitten.
Waarom?

 Nou, ik vind namelijk een dooie muis minder interessant dan een levende, en ik hoef ook niet zo nodig erbij te zijn als Oscar 'm op gaat eten, vandaar dus. Mevrouw K. ook niet nee, dus bleef zij ook op afstand.

 Boortje:
Ik heb me omgedraaid toen die Osman de kop eraf beet. Nee, dat wilde ik niet zien, vandaar, al is het nog zo stoer wat ie deed.
Bovendien kwam dat viswijf (Cera - red.) ook opeens binnen, en ik probeer haar zoveel mogelijk te negeren, snapt u?

Cera:
Van alles wat hierboven staat geschreven heb ik niks meegekregen. Nee, dat komt omdat ik pas thuiskwam op het moment dat Oscar een hap van zijn muis nam. Hij vrat de muizenkop snel op en zei toen dat ik de rest van de muis mocht hebben omdat ik alle lol had gemist. Ja, dat vond ik best erg aardig van hem! En daarna liep hij naar zijn voerbakje om brokjes te gaan eten.
Eerst heb ik nog even getest of de muis misschien nog een beetje bewoog, en toen ik had geconstateerd dat ie dat niet meer deed, heb ik de rest opgegeten, muis zonder kop, ja.

De fotograaf heeft eerst nog even gewacht tot ik uitgegeten was en heeft toen twee eitjes gebakken, maar daar kreeg ik niks van en toen ben ik weer naar buiten gegaan. De jongens waren inmiddels ook weer buiten, dus ik dacht: dan ga ik ook maar.
Veel meer heb ik niet te vertellen, nee, en ik weet ook nog niet hoe laat ik thuiskom vanavond. Ja, daar zult u het mee moeten doen, en als u per se wilt weten wat ik daarbuiten allemaal uitvreet, koopt u toch gewoon een cameraatje? Inderdaad, dat is weer een heel ander onderwerp.