Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

vrijdag 30 mei 2014

Op hogere leeftijd meer behoefte aan aandacht?

Charli (hier op foto in de Poort) loopt de laatste tijd steeds vaker achter K. en haar reporters aan. Alsof hij tot de ontdekking is gekomen dat hij toen hij jong was een verkeerde opleiding heeft gevolgd en nu, op latere leeftijd, zich zeg maar alsnog in de journalistiek wil verdiepen. Omdat hij zijn roeping in misgelopen, zoiets dus.
Wel, dat komt bij mensen ook vaak voor. Mevrouw K. kent best wel veel mensen die eigenlijk achteraf hun vroeger gevolgde studie bijvoorbeeld zouden willen omruilen voor een lapje grond, een hark en spade, en vooral een hoop frisse lucht, het fluiten van de vogeltjes en geen gezeur aan hun kop.

Maar het kan natuurlijk ook best zijn dat Charl gewoon op zijn oude dag behoefte heeft aan wat meer gezelschap en aandacht, en dat hij daarom met ons meeloopt. In dat geval kunt u dit hele verhaal dus terugbrengen tot de helft (ongeveer) van deze laatste alinea, of misschien zelfs tot alleen de titel van dit bericht.

woensdag 28 mei 2014

Vage uitspraken

Soms kan het gedrag van onze haarfabrieken heel erg vreemd en zelfs onbegrijpelijk zijn. Ja, dit klinkt inderdaad als een zeer vage uitspraak (en is dat misschien zelfs ook wel), maar leest u gerust verder, dan wordt het u vast duidelijk wat mevrouw K. hiermee bedoelt. Tenminste, dat hopen wij maar, want zelf tasten wij ook regelmatig in het duister daaromtrent.

De ene keer zitten ze (katten) schijnbaar wanhopig achter het raam te mekken en is het duidelijk dat ze dat doen omdat ze een sappig vliegbeestje weliswaar reeds duidelijk zien, maar het in gedachten ook al succesvol aan het besluipen zijn om het vervolgens nog in de klauwen weten te sluiten ook. Maar dan zonder echt tastbaar, visueel happy end, zeg maar. Inderdaad erg jammer.
Andere keren, uiteraard zonder glas ertussen, kruipen ze nog zekerder van hun zaak over de straatstenen, mekken ze niet of nauwelijks, en wordt er wis en zeker een serieuze poging gedaan het fladderende of hippende beestje dat al eerder in de pupillen werd vastgezet en in de boeien geslagen, trefzeker te bespringen en te vangen. Helaas mislukt dat uiteindelijk en helaas toch nog op het laatste moment in de meeste gevallen, maar de arrogante blikken en fiere houding na de mislukte actie, liegen er evengoed toch niet om. Want gezichtsverlies is bij haarfabrieken nu eenmaal onaanvaardbaar en wordt derhalve vermeden of voorkomen.
Daarnaast echter bestaan er bij haarfabrieken ook nog een soort van gedragsstoornissen, of in elk geval vormen van apathische toestanden, tijdens welke wij mensen echt niks kunnen ontdekken wat het bewegen van de kop de moeite waard maakt, maar de betreffende kat (of haarfabriek) denkt daar altijd totaal anders over en hij/zij lijkt het in dergelijke gevallen alweer beter te weten dan wij.
Wel, hierbij presenteren wij Oscar als voorbeeld. Verkenner A, topreporter en student biodiversiteit, bodemonderzoeker en geurenspecialist. U ziet hem op bijgaande foto zitten in de Hoftuin, en wij kunnen u verzekeren dat hij daar al langere tijd zat en iets volgde. Of leek te volgen.
Jawel, het moest er zijn, het zou vast wel vliegen, zweven, dansen, misschien zelfs wel geluid maken, maar hoe mevrouw K. haar best ook deed, zij nam het ding, het wezen, de vibratie, de stroming, de geur, dát dus wat Oscar waarnam, zelf niet waar. Nee, echt niet.

Even dacht K. nog aan een incident, een vergissing, een hallucinatie van Oscar. Het was immers mogelijk dat hij, de Os, te diep met zijn neus in de Nepeta, de Kiwi of de Valeriaan had gezeten. Maar nee, want al deze middelen (weten wij) werken niet langer dan een kwartier tot 25 minuten, en Oscar zag ze na ruim een half uur nog steeds vliegen, daar waar mevrouw K. dus helemaal niks zag. En dat terwijl K. zich dus een dure bril heeft laten aanmeten, alleen nog tussen de één en twee meter een vage zone registreert maar verder elke vlinder, bij, hommel en minder fraaie insecten (om te zien) heel goed kan waarnemen en vastleggen.
Nee, wij twijfelen niet aan de vermogens van Oscar en al zijn andere capaciteiten, maar heel af en toe, ja, heel af en toe, twijfelen wij wel aan zijn motieven het Katblad van informatie te voorzien.
En voor nu moeten wij het daar helaas bij laten.

dinsdag 27 mei 2014

Plek blijft leeg

Oscar heeft de afgelopen dagen heel wat bodemonderzoek gedaan in de zijvakken van de Kruidentuin. Dit omdat wij steeds maar verwachtten dat er nieuwe plantjes op de kale stukken waren neergezet door groenbeheer (of hoe dat tegenwoordig mag heten), maar elke keer als we daar een kijkje gingen nemen, werden we alleen maar zwaar teleurgesteld.







Ondertussen gaan mevrouw K. en haar tuinvriend stug door met het planten van hun eigen (zelf gekochte) kruiden in het centrum van de tuin. Ook als het regent, zoals vandaag dus. Want volgens vriend hij-mens is nat weer heel erg goed weer om plantjes in de grond te zetten, dan hoef je tenminste ook niet steeds met de gieters naar de gracht te lopen om daar water te tanken, zeg maar, zegt hij.
Wel, flink natgeregend, dat dus wel, en vanzelfsprekend gingen onze reporters niet met ons mee.



zondag 25 mei 2014

Zuurstoftekort?

Cera kwam ons hevig verontwaardigd tegemoet. Er had iets plaatsgevonden in de Kruidentuin wat niet door de beugel kon, en K. moest maar heel snel komen kijken wat dat dan wel was. Natuurlijk ging zij direct mee met Cera.























Oscar zat op wacht bij de dragon.
Nee, wij hadden nog niets gezien wat schokkend of schrikbarend kon zijn, maar het was natuurlijk best goed mogelijk dat wij gewoon niet goed uit onze doppen keken.(Hoewel mevrouw K. dus wel haar bril op had, en nog wel de laatste versie ook en niet die ene van een paar jaar geleden die altijd veel beter op haar neus paste maar thans echt heel storend een minnetje teveel telt. Doch dit alles uiteraard terzijde, anders komen we nooit to the point, zeg maar.)


Nee, met het middengedeelte van de tuin was niks aan de hand, zelfs het bordje met de naam van de boom (Moerbei dus) stond er nog en er was deze keer ook (nog) niet van de selderij gejat.
Wij vroegen Oscar tenslotte om een nadere verklaring of tenminste iets meer duidelijkheid in deze zaak. En hij nam ons mee naar een zijvak.






Nee, fraai was dit stukje tuin al langere tijd niet meer, maar nu had een delegatie gemeente-schep-mannetjes een flink stuk omgespit. Alle citroenmelisse en eveneens een flink perk munt was uitgeschept en weggevoerd.
Is mevrouw K. dus steeds druk bezig geweest om de kruidencirkel aan te vullen met nieuwe plantjes (betaald uit eigen zak), vindt er elders in de tuin een brute kaalslag plaats en wordt het nog goed bruikbare, gewenste kruid ergens in een gemeente-compostbak gedonderd.
Zitten ze daar bij "Groenbeheer" soms te slapen of hebben ze er last van zuurstoftekort misschien? Tjongejonge...

Stelen uit de Hortus doe je niet!

Ook Charli heeft de Kiwitakjes ontdekt. Hij doet zelfs zijn middagdutje op de tafel, vlak naast het potje. Ja, want stel je voor dat iemand de takjes komt stelen!
(Zoals Grote Snor dus, die wij ook regelmatig onder de tafel aantreffen, vrijend met een tak van de Actinidia.)
Wel, gistermiddag had mevrouw K. een klusje te doen in de Hortus Botanicus te Leiden, en liep daar toen onder een Kiwi door, zo groot en zo mooi! Helaas had zij niet het lef er een blaadje of lootje van mee te nemen. Nee, want stelen uit de Hortus doe je niet, toch? Nou?


donderdag 22 mei 2014

Kiwi-snoei-tijd!

Mevrouw K. heeft weer wat snoei-afval van de Kiwiboom uit de Hoftuin gescoord. Of anders gezegd: ze heeft een complete zak met snoeispul gejat en er voor de deur van de redactie de lekkerste stukjes tak uitgezocht.
Jawel, natuurlijk kwamen de reporters er direct op af, en ook hebben wij Grote Snor, Harremans van de overkant en vele andere buurkatten al mogen begroeten bij het potje met stokjes.
Op bijgaande foto ziet u onze reporter Cera, die genietend met haar lipjes langs de uiteinden van de stokjes strijkt!

Als je gaat zoeken op internet, vind je (op Wikipedia) dat vooral de Actinidia polygama erg aantrekkelijk voor haarfabrieken (= katten!) is. Deze plant uit de Kiwifamilie groeit in de bergachtige gebieden van China en Japan, op hoogten van 500 tot 1900 meter. Het is een bladverliezende klimplant die 5 meter lang kan worden. De vruchten lijken op de gewone kiwi maar hebben oranje vruchtvlees.
De gedroogde, houtige takjes van de plant worden in de dierenwinkel verkocht onder de Japanse naam Matatabi.

Maar ook de bladeren en takken van vele andere soorten kiwibomen (Actinidia) hebben een grote aantrekkingskracht op katachtigen. Ze rollen graag door de afgesnoeide takken, markeren driftig de nieuwe loten en raken zeer opgewonden van het contact met de boom/plant; daarna treedt relaxatie op. Verantwoordelijk voor deze werking zijn de stoffen nepetalacton, dat ook in kattenkruid (Nepeta) voorkomt, en matatabiliciton, een lactonverbinding die alleen in deze plant gevonden is.


























Wij zijn van mening dat alle haarfabrieken recht hebben op hun eigen KIWIBOOM!

maandag 19 mei 2014

Reken er maar op!

Harry (of Harremans) is gesignaleerd in de Kruidentuin, in de buurt van de Vlinderstruiken. Wij weten het niet helemaal zeker, maar het kan zijn dat hij daar zat om op de Argusvlinder te wachten, vanwege het speciale
Argustelweekend en omdat hier (in deze tuin op deze plek) vorig jaar ook zo'n leuke en mooie vlinder werd gezien.



Wel, Harry werd uiteraard goed in de gaten gehouden door onze reporters Boezelmans en Oscar, voor het geval Harry het in zijn kop zou halen om iets geks of stoms te gaan doen. Nee, wij kunnen niet zo snel bedenken wat, maar reken er maar op dat die Har tot een hoop in staat is, al helemaal als e.e.a. tegenzit en hij tot de conclusie komt dat hij daar helemaal voor nop zit te wachten op de komst van een of meerdere zogenaamde Argusvlinders.
Wij hebben het natuurlijk niet allemaal afgewacht; er moest hard gewerkt worden in de kruidenvakken.
Zodoende dus, en bovendien: muntvlindertjes zat op de tijm!

Heel erg zielig...

Ach, arme Boez heeft weer een kras op zijn neus. En nou is ie dus zielig, heh? Ja, erg zielig zelfs.
Want hij had niet om die kras gevraagd. Nee, echt niet. Het was Grote Snor geweest die hem zomaar was aangevallen en hem die kras had bezorgd, terwijl de Boez nu juist zo aardig tegen GS was geweest. Echt waar.
Maar de Boez was niet de enige die onheus bejegend was, heh? Nee, want ook Bohr had een pak slaag van GS gekregen. Hij was zomaar bovenop haar gesprongen, louter en alleen om het feit dat ze in zijn buurt was.

Ja, Bohr was doodsbang geweest maar had zich toch weten los te rukken en daarna door haar raam naar binnen kunnen vluchten.
Boez was niet gevlucht, of misschien toch wel een beetje maar toen had hij de kras al te pakken gehad.
En nu was hij dus zielig. Erg zielig ja.
En daardoor kon mevrouw K. dus niet verder met haar cryptogram, nee! En toen ging ze het arme slachtoffer maar even knuffelen. Inderdaad, omdat hij zo vreselijk, ontzettend, afschuwelijk zielig was. Ja. Erg heh?

donderdag 15 mei 2014

Vlinders determineren

Jawel, het stikt weer van de muntvlindertjes in de Kruidentuin. Doch alweer niet in het vak met munt, maar wel in de tijm en salie. En onze grote, behendige jagers zijn blij met hun aanwezigheid want ze brengen tenminste nog wat leven in de brouwerij, heh?
Overigens, voor wie het niet weet: deze vlindertjes zijn niet groter dan 10 tot 15 millimeter en zitten graag langere tijd stil.




En Oscar ook, want hij volgt op het ogenblik niet alleen een cursus groenbeheer, maar toevallig ook een kortdurende opleiding "vlinders determineren".
U ziet hem hier aan het werk, tussen de dragon (achtergrond) en de tijm (voorgrond).
















































Wel, terwijl Oscar daar lekker zat te observeren en studeren (waar zit die vlinder precies, wat doet hij daar nou toch en waarom doet hij dat, en uiteraard het allerbelangrijkst: welke kant vliegt hij uit als je 'm een pets geeft, hoe grijp je hem en hoe smaakt hij?), kwam de Boez aansjokken. Ja, want Boez wil ook best wel wat meer over vlindertjes leren, als het hem maar niet teveel moeite kost natuurlijk, dus dacht hij erover om de Os te vragen wat hij zoal tot nu toe allemaal had ontdekt. En daarvoor stampte Boez met zijn grote patten dwars door het tijmvak, terwijl hij donders goed weet dat mevrouw K. dat liever niet heeft...


Enfin, de Boez bleek dus bij nader inzien helemaal niet zoveel belangstelling te hebben voor de muntvlinders, maar kwam eigenlijk vooral voor het even lekker klooien en zooien met de Os.
U kunt op bijgaande foto zien dat Oscar het daar beslist niet mee eens was.
Vervolgens klonk er vanaf de grens tussen dragon en tijm een licht gegrom van ergernis.


Maar dat hielp hem helaas niet; de Os werd overmeesterd door de Boez, en dat betekende dat er verder niets meer van determineren terecht kwam.












Wij kunnen u vervolgens nog vertellen dat de Os even later zijn vriendje zou achtervolgen en dat de twee reporters nog flink hebben lopen klooien tussen de prachtige, bloeiende bieslook.
En inderdaad, ook dat had mevrouw K. liever niet...

woensdag 14 mei 2014

Hij weet er ook van...

Cera:
Het moet eindelijk maar eens verteld worden, en als mevrouw K. dat zelf steeds maar niet doet, moet ik het dus als oudste reporter wel doen, heh?
Ja, want ons leven is namelijk sinds een paar weken behoorlijk veranderd.
Ik had nooit gedacht (toen ik hier destijds introk) dat er wel eens een hij-mens samen met mevrouw K. op de bank zou komen zitten zodat er voor ons daardoor erg weinig plek overblijft.
Jawel, bezoek en proeverijtjes genoeg altijd, dus ook heel veel handen die me kunnen aaien (en daar maak ik uiteraard dankbaar gebruik van), maar dan vooral aan de tafel buiten of aan de grote tafel binnen. Niets aan de hand inderdaad, en iedereen 's avonds op tijd weer naar zijn/haar eigen huis zodat wij met zijn allen als voltallige redactie zijnde nog even rustig met K. de dag konden doornemen op de bank.
Maar toen kwam dus eerst die Leidse gifzaak en vervolgens ook nog dat gedoe met de Kruidentuin, en daar kwam dat hij-mens ook op af. Tenminste, ik denk dat het zo gegaan is, want helemaal precies bijgehouden heb ik het dus niet omdat ik niks verwachtte in de relatiesfeer, zeg maar.
Tja, en van het één komt blijkbaar dan toch het ander, dus nu zit hij regelmatig op onze bank en kunnen wij er niet altijd meer allemaal bij.
Jawel, natuurlijk komt het ook wel voor dat hij niet bij K. op de bank zit, en dan is vooral Oscar er als de kippen bij om de opengevallen plek te bezetten en alle aaien die hij tekort is gekomen of denkt tekort gekomen te zijn, op te eisen. Ik ben dan inderdaad meestal net iets te laat, maar spring dan maar bij K. op schoot om mijn deel aaien en knuffels in ontvangst te nemen.
Gelukkig is hij wel heel erg aardig voor ons, dat hij-mens, dus wat dat betreft kunnen wij u geruststellen. Daarnaast heeft mevrouw K. tegen ons gezegd dat wij eventuele klachten omtrent zijn doen en laten altijd direct bij haar moeten indienen en dat hij onmiddellijk uitgezet wordt als hij ons gaat schoppen, pesten of ander onaangepast gedrag vertoont, en ik weet zeker dat ze (K. dus) dat meent en zich aan haar belofte zal houden. Ja, hij weet er ook van, dus daar kunnen geen misverstanden over ontstaan...

Nee, de Boez staat inderdaad niet op deze foto; hij doet liever zelf zijn verhaal. Of dat nu zo positief is, weet ik eigenlijk niet, dus dat zult u moeten afwachten.


zaterdag 10 mei 2014

Gifspuit is Leiden uit! (vervolg)

Voorpaginanieuws (Leidsch Dagblad):



                                                      Regionaal nieuws:



Ondertussen: Oscar en Wamy zitten in de Moerbei te wachten tot het interview eindelijk eens beëindigd wordt!


donderdag 8 mei 2014

Definitief geen roundupgebruik meer in HEEL Leiden!

Vandaag vieren wij feest!
Want na anderhalf jaar keiharde strijd, hebben de partij voor de dieren en mevrouw K. saampjes toch maar mooi bereikt dat de gemeente Leiden voortaan overal het onkruid op verhardingen handmatig zal verwijderen, en dus ZEKER niet meer met het smerige, gevaarlijke gifspul van Monsanto, Roundup genaamd. De Leidse haarfabrieken zijn wat dat betreft dus veilig!
Lees ook:

https://www.facebook.com/geengif/posts/647232948683606


woensdag 7 mei 2014

Veel meer kunnen we toch niet doen

De Boez:
Wat is die Grote Snor toch eigenlijk een enorme loser. Kijk 'm nou zitten, hier onder de tafel. Loopt maar te mekkeren en zit voortdurend achter de wijven aan, maar vindt toch maar mooi niet een mokkel dat hem ter wille is of kan zijn.
En ja, ik vind het momenteel ontzettend leuk om hem daarmee te pesten en hem meppen op zijn kop te geven, zoals hier dus.




En Cera idem dito, terwijl zij toch meestal en bij voorkeur uit de buurt blijft van vreemde snuiters als deze GS.

Maar we zijn eigenlijk allemaal een beetje uit ons doen. Dat komt doordat mevrouw K. een nieuwe reporter heeft aangenomen, ene mevrouw Groenzorg van Kattenburgh. We zijn er nog niet achter wie dat nu precies is, maar Cera zegt dat zij dezelfde mens is als mevrouw K., alleen met meer oog voor het groen in de stad en het welzijn van dieren in het algemeen. Nee, ik snap er ook nog niet veel van, maar het zal vast later nog wel duidelijk worden.

Dan komt er verder ook nog een ander figuur regelmatig bij de redactie over de vloer. Mee-eten, timmeren aan de vlinderkast en het bijenhotel, plantenverzorging en meer van die dingen. Dat maakt dat het hier dus af en toe behoorlijk druk is en wij extra moeten opletten.

(Os komt nu naar beneden om te helpen met het pesten van Grote Snor. We hebben op het ogenblik namelijk toch niks beters te doen. Of zei ik dat al?)



Nou, u ziet dat we hem met zijn drieën tenslotte mooi hebben weggepest. Nee, we hebben dus verder niks tegen die GS, maar af en toe moet je effe je eigen agressie en ongenoegen kwijt en dan is er gewoon niks leukers dan zo'n loser uit te schelden en te pesten.
En misschien heeft K. straks eindelijk weer eens even de tijd om met ons een stukje te gaan lopen. We wachten het maar af; veel meer kunnen we toch niet doen.

vrijdag 2 mei 2014

Even pauze

Mevrouw K. heeft even een pauze in moeten lassen om boodschappen te kunnen doen voor o.a. de Kruidentuin.
Wij hopen uiterlijk zondag weer haar berichten te mogen ontvangen.
Onze excuses voor eh.... het ongemak, zeg maar.
De hoofdredacteur.